Εξαιρετικού ενδιαφέροντος ορεινή διαδρομή, αρκετά απαιτητική για ασυνήθιστους πεζοπόρους. Υπάρχουν διαστήματα αρκετά ανηφορικά και με μεγάλη κλίση εδάφους, σημεία που χρειάζονται ιδιαίτερη προσοχή (στενά και απόκρημνα περάσματα μετά τη Φτερόλακκα), αποζημιώνεται όμως ο περιπατητής με τις ατελείωτες εναλλαγές του τοπίου και την μαγευτική θέα που απολαμβάνει σε όλο σχεδόν το μήκος της διαδρομής. Η διαδρομή αυτή άλλοτε ξεκινούσε μέσα από το χωριό της Καλοσκοπής και οδηγούσε στα πιο απομακρυσμένα και πιο ορεινά χωράφια του χωριού, αλλά και στις στάνες (πολλές άλλοτε, ελάχιστες σήμερα) στα αλπικά λιβάδια του Διάσελου.

Από τον δασικό δρόμο που ξεκινάει πάνω απ’ την Καλοσκοπή, ακολουθώντας την κατεύθυνση που υποδεικνύουν οι πινακίδες «ΠΡΟΣ ΑΡΒΑΝΙΤΟΡΑΧΗ», (πάνω στο Ευρωπαϊκό μονοπάτι Ε4), φθάνουμε στη μεγάλη διασταύρωση που συναντάμε μετά από 2,5 περίπου χιλιόμετρα. Εδώ αφήνουμε το αυτοκίνητό μας και εντοπίζουμε την αρχή του δασικού μονοπατιού ακριβώς ανάμεσα στην αριστερή κατεύθυνση της διασταύρωσης και στη συνέχεια του δρόμου μπροστά (προς Αρβανιτοράχη).

Το μονοπάτι κινείται κατά μήκος δασωμένης ράχης με κατεύθυνση Δ-ΝΔ, με κάποιες δυσκολίες για τον πεζοπόρο λόγω κάποιων πεσμένων κορμών, της φυσικής ανανέωσης του δάσους και της ελλιπούς σήμανσης.

Μετά μιας ώρας πορεία φθάνουμε στην εξαιρετικής ομορφιάς τοποθεσία της Φτερόλακκας. Πρόκειται για οροπέδιο κατάφυτο από φτέρες, κυκλωμένο από πυκνό ελατόδασος, κάτω από τον επιβλητικό όγκο της Βραΐλας που πλαισιώνει όλη την νότια πλευρά της λάκκας.

Στο βάθος διακρίνονται οι κορυφές του Κάστρου και της Πλατυβούνας, το διάσελο μεταξύ των οποίων αποτελεί και τον τελικό προορισμό μας. Στην Φτερόλακκα τα τελευταία χρόνια ο Σύνδεσμος Καλοσκοπιτών διοργανώνει camping στην Πανσέληνο του Αυγούστου.

Από την ΝΔ γωνία της Φτερόλακκας ξαναπιάνουμε το ελαφρώς ασαφές μονοπάτι που κινείται συνεχώς ανηφορικά και προς την ίδια κατεύθυνση μέχρι το στενό και απόκρημνο πέρασμα της Κακιάς Σκάλας.

Εδώ χρειάζεται προσοχή για τις δυσκολίες του εδάφους και αργός ρυθμός για να έχει τη δυνατότητα ο πεζοπόρος να απολαμβάνει ταυτόχρονα την εκπληκτική θέα προς τις κορυφές της Οίτης, αλλά και προς τα γύρω χωριά της περιοχής: Πανουργιά, Πυρά Ηρακλέους, Μαυρολιθάρι, Καστριώτισσα.

Περνώντας την Κακιά Σκάλα, το μονοπάτι στρίβει αριστερά και ανηφορίζει ήπια στην αλπική πλέον ζώνη, έχοντας  δίπλα και δεξιά μας τη ρεματιά που χωρίζει τη Βραΐλα από το Κάστρο. Συναντάμε μετά από 500 μέτρα εγκαταλειμμένο δρόμο των μεταλλείων στον οποίο βαδίζουμε για λίγα μέτρα προς τα δεξιά μας μέχρι να ξαναβρούμε στη ρεματιά τα σημάδια του μονοπατιού που ανηφορίζει κάπως απότομα στην κακοτράχαλη πλαγιά.

Ανηφορίζοντας, συναντάμε δύο φορές τον χωματόδρομο που ελίσσεται στην ίδια πλαγιά, ο οποίος κόβει το μονοπάτι και μας δυσκολεύει να εντοπίσουμε και πάλι τα ίχνη του. Μετά τη δεύτερη αυτή συνάντηση με το δρόμο, το μονοπάτι γίνεται αρκετά σαφές και ανηφορίζει μέχρι που αντικρίζουμε δεξιά και σε βάθος τη ρεματιά που κατεβαίνει απ’ το Διάσελο.

Κινούμαστε και πάλι ελαφρώς ανηφορικά με κατεύθυνση Ν-ΝΔ, και διακρίνουμε πλέον τις αλπικές πλαγιές του Διάσελου.

Μετά μισής ώρας πορεία κατηφορίζουμε προς την «είσοδο» του Διάσελου, στο Μ’νάκι, ρυάκι που κυλάει όλο το χρόνο μεταφέροντας τα πηγαία νερά της βόρειας πλευράς του Διάσελου προς το γειτονικό ρέμα.

Προσπερνάμε χαλάσματα εγκαταλειμμένης στάνης, ακριβώς πάνω απ΄το ρυάκι και ακολουθάμε για λίγα μέτρα το χωματόδρομο προς την νότια πλευρά, τερματίζοντας την πορεία μας σε μικρή στροφή του δρόμου, δίπλα σε πλαστική σωλήνα νερού.

Από εδώ έχουμε τις εξής επιλογές: η πρώτη, να συνεχίσουμε την πορεία προς τη νότια πλευρά του Διάσελου διασχίζοντας τα λιβάδια από τα πιο κατηφορικά μέρη, μέχρι να συναντήσουμε την αρχή του μονοπατιού για το καταφύγιο της Γκιώνας και για την κατάβαση της χαράδρας της Ρεκάς, δίπλα ακριβώς από στάνη με ζώα.

Η δεύτερη, να κατηφορίσουμε από τη ρεματιά που ξεκινάει στην είσοδο του Διάσελου, πίσω ακριβώς από την εγκαταλειμμένη στάνη που συναντήσαμε κατεβαίνοντας (βόρεια πλευρά), και να κατηφορίσουμε από ασαφή μονοπάτια την πλαγιά που καταλήγει στο Αρβανιτόρεμα και από εκεί, βαδίζοντας πάνω στον αγροτικό δρόμο που θα συναντήσουμε, με ανατολική πλέον κατεύθυνση, να κλείσουμε τον κύκλο στα Μνήματα όπου έχουμε αφήσει το αυτοκίνητο.

Η τρίτη και η πιο σύντομη επιλογή είναι η επιστροφή πίσω, από τη διαδρομή που ήδη έχουμε διανύσει.